CO2 jest gazem naturalnie występującym w ziemskiej atmosferze. Wykorzystywany jest przez rośliny do prawidłowego procesu fotosyntezy, a jego zwiększona zawartość na plantacji sprawia, że rośliny będą rozwijać się znacznie szybciej, co ma wpływ na zwiększenie zbiorów. Doświadczeni plantatorzy i duże uprawy przemysłowe od lat stosują CO2. Dwutlenek węgla ma korzystny wpływ na konopie, które znajdują się w fazie wegetacji i kwitnienia, jednak nieumiejętne stosowanie CO2 może doprowadzić do uszkodzenia roślin, a nawet stwarzać zagrożenie dla zdrowia growera.
Pamiętaj o tym, że konopie indyjskie w Polsce są nielegalne, a za ich posiadanie lub uprawę grozi od 3 do 8 lat pozbawienia wolności. Artykuł powstał jedynie w celach edukacyjnych. Może być pomocny osobom, które przebywają w krajach, gdzie uprawa i posiadanie marihuany (w tym marihuany medycznej) na własny użytek jest dozwolone. Więcej informacji w zakładce prawo.
Zwiększanie ilości dwutlenku węgla w uprawie
Klasycznym sposobem suplementacji dwutlenku węgla na plantacji jest wykorzystanie generatorów CO2. Urządzenia te zaprojektowano tak, aby jak najskuteczniej rozprowadzały gaz na plantacji. Generatory składają się zazwyczaj z systemu pojemników, dysz, reduktorów i aplikatorów. Charakteryzują się wysoką wydajnością i łatwością obsługi, jednak koszt ich nabycia jest bardzo wysoki. Growerzy, którzy chcieli zadbać o swoje rośliny, zasięgnęli więc pomysłów pochodzących z akwarystyki. W domowej hodowli ryb często wykorzystywane są bimbrownie CO2, które stale dostarczają gaz do akwarium. Okazały się być świetnym i tanim rozwiązaniem, które szybko zaadaptowane zostało przez środowisko growerskie. A wszystko dlatego, że generatory CO2 są bardzo tanie i proste w budowie.
Czym jest bimbrownia CO2? Czy sprawdzi się w growboxie?
Urządzenia te przybierają różne kształty i rozmiary. Główną zasadą działania generatorów jest wykorzystanie drożdży do produkcji gazu. Drożdże spożywcze (Saccharomyces cerevisiae) przeprowadzając procesy odżywiania i namnażania, wytwarzają właśnie CO2.
Tak pozyskany gaz kierowany jest następnie systemem rurek do zbiornika buforowego. W zbiorniku buforowym znajduje się woda, która filtruje go z wszelkich zanieczyszczeń. W gazie wydostającym się z głównego zbiornika produkcyjnego, mogą znajdować się strzępki grzybów, które nie są mile widziane w growboxie – mogą wywoływać pleśń. Gaz wydostający się ze zbiornika filtracyjnego, pozbawiony jest wszelkich zanieczyszczeń. Dwutlenek węgla wydostaje się na plantację pod wpływem ciśnienia, które powstaje w zbiorniku buforowym. Ważnym jest, aby cała konstrukcja bimbrowni była szczelna. Wszelkie nieszczelności mogą doprowadzić do ulatniania się dwutlenku węgla i spadku wydajności bimbrowni.
Znanych jest wiele schematów budowy własnej bimbrowni CO2 w warunkach domowych, jednak nie ma uniwersalnych zasad. Jedynym o czym musi pamiętać grower, to zapewnienie odpowiednio dużego zbiornika roboczego.
Po co stosuje się bimbrownie CO2 w uprawie marihuany?
Bimbrownie CO2 stały się nieodłącznym elementem wielu upraw domowych. Growerzy wykorzystują te urządzenia w celu znacznej poprawy jakości swoich upraw i pobudzeniu roślin do prawidłowego rozwoju. Dwutlenek węgla jest drugim czynnikiem po świetle, który jest niezbędny w uprawie marihuany. Najczęściej zapewniany jest poprzez wentylację mechaniczną oraz specjalne urządzenia.
Korzystanie z bimbrowni CO2 niesie ze sobą wiele korzyści, jednak obarczone jest pewnym ryzykiem:
| Plusy | Minusy |
|---|---|
| Szybki wzrost roślin i zwiększone plony | Wymóg posiadania odpowiednio mocnego oświetlenia |
| Optymalny wzrost nawet w wysokich temperaturach | Growbox musi być hermetyczny |
| Wykorzystanie CO2 zwiększa bezpieczeństwo plantacji | Wysoki koszt nabycia generatorów |
| Krótszy czas uprawy | Potencjalne zagrożenie dla zdrowia growera |
Prawidłowe wykorzystanie CO2 na plantacji znacznie zwiększy tempo rozwoju roślin i plony, jednak zła dawka może niekorzystnie wpłynąć na ich rozwój (o to raczej nie musisz się martwić produkując CO2 z drożdży i cukru w domu).
Koszt i materiały potrzebne do wykonania bimbrowni (generatora CO2)
Do wykonania własnej bimbrownicy będziesz potrzebować:
- pistolet na gorący klej (inny klej, sylikon lub uszczelniacz)
- butelkę plastikową o pojemności 5l,
- butelkę plastikową o pojemności 2l,
- gumowe węże (2,5m),
- czarną taśmę izolacyjną lub szarą taśmę
- cukier,
- drożdże spożywcze,
- ostry nóż.
Większość wyżej wymienionych narzędzi można dostać w typowym sklepie budowlanym. Koszt wykonania pojedynczej bimbrowni waha się w granicach 20 – 30 złotych. Koszt eksploatacji bimbrowni wynosi około 3-4 złotych na tydzień. Różne są metody przygotowania bimbrowni, powyższa lista narzędzi jest przykładowa – może ją więc nieco modyfikować. Część growerów stosuje na przykład silikon zamiast kleju.
Jak wykonać bimbrownie CO2?
Poniżej prezentujemy instrukcję krok po kroku. Zanim do niej przystąpisz, zapoznaj się ze schematem, który wyjaśni Ci, o co w tym wszystkim chodzi.
1. Umycie całego zestawu akcesoriów
Pierwszym krokiem w przygotowaniu bimbrowni jest dokładne umycie butelek i węży. Wykorzystaj do tego ciepłą wodę z płynem do naczyń. W butelkach i wężykach mogą znajdować się drobnoustroje, które zaburzą proces fermentacji alkoholowej. W pojemnikach powinny rozwijać się jedynie drożdże.
2. Docięcie węży przewodzących
Drugim krokiem jest docięcie węży przewodzących do odpowiedniej długości. Powinny to być dwa kawałki o długości około 0,5 m i 2 m.
Rurki należy dociąć tak, aby z łatwością sięgały ze zbiornika roboczego do zbiornika buforowego (z butelki do butelki). Rurka odprowadzająca CO2 z butelki do plantacji powinna być dłuższa, by powiesić ją nad krzewem.
3. Przygotowanie butelek
Trzecim krokiem jest nawiercenie odpowiednio dużych dziur w zakrętkach butelek. W tym procesie pomocna jest wkrętarka lub wiertarka. W nakrętce od zbiornika roboczego należy wyciąć tylko jeden otwór, a w nakrętce od zbiornika buforowego (filtr wodny) należy wyciąć dwa otwory. Upewnij się, że otwory nie są zbyt duże. Najlepszym sposobem jest wycięcie otworów o średnicy mniejszej od średnicy rurek przewodzących, dzięki czemu szczelność konstrukcji zostanie zachowana. Materiał, z którego wykonane są rurki pozwoli przecisnąć je przez otwór o nieco węższej średnicy, a dzięki temu nie będą wypadać z zakrętek.
4. Montaż rurek
Czwartym krokiem jest zamontowanie rurek przewodzących w korkach butelek. Jeden koniec wężyka umieść w zbiorniku roboczym (z cukrem i drożdżami). Należy umieścić ją tak, aby nie dotykała fermentującego zacieru (5 cm nad zacierem). Drugi jej koniec umieścić w zbiorniku buforowym (filtrze wodnym) tak, aby znajdowała się 5 centymetrów pod powierzchnią wody.
Długą rurkę odprowadzającą gaz należy umieścić tak, aby znajdowała się 5 centymetrów nad powierzchnią wody. Drugi jej koniec należy wyprowadzić nad rośliny (dwutlenek węgla będzie opadać wprost na roślinę).
5. Uszczelnienie mocowania
Piątym krokiem jest uszczelnienie miejsc mocowania węży. W tym celu wykorzystaj pistolet na gorący klej, sylikon lub inny klej. Najlepszym sposobem jest zaklejenie mocowań z obu stron korka, co znacznie zwiększy szczelność całej konstrukcji.
6. Izolacja pojemników
Szóstym krokiem jest szczelna izolacja pojemników. Drożdże najlepiej rozwijają się w ciepłych i zacienionych miejscach, dlatego też należy uszczelnić butelki, aby światło nie mogło dostać się do jej wnętrza. W tym celu wykorzystaj taśmę izolacyjną lub coś, czym okleisz butelkę z zacierem. Alternatywnie można je postawić w ciemnym miejscu (poza growboxem).
7. Dodanie zacieru
Ostatnim krokiem jest wypełnienie butelki roboczej zacierem i wypełnienie butelki buforowej wodą. Butelkę roboczą należy wypełnić do 2/3 jej pojemności. Drożdże prowadzące fermentację alkoholową zwiększą swoje rozmiary, dlatego zbytnie napełnianie butelki nie jest wskazane. Zbiornik buforowy należy napełnić wodą tak, aby rurka ze zbiornika roboczego znajdowała się pod powierzchnią cieczy.
Tak przygotowaną bimbrownię można odstawić do aktywacji. Aktywowany zacier będzie produkował dwutlenek węgla przez około tydzień. Po tygodniu należy dosypać około 200 gram cukru (lekko zamieszaj), aby odżywić rozwijające się drożdże.
Poniżej zamieszczamy schemat budowy jednej z bimbrowni:
Filmy instruktażowe
Opisany proces nie musi być jedynym sposobem stworzenia bimbrowni. W internecie istnieje mnóstwo szczegółowych instrukcji, także w formie wideo na YouTube.
Bimbrownie CO2 są szeroko wykorzystywane w akwarystyce – dlatego większości ludzi nie kojarzą się raczej z marihuaną i nie są w żaden sposób tematem „tabu” czy podejrzanym.
Przykładową, wysoko ocenianą przez społeczność, instrukcję znajdziecie tutaj.
Aktywacja bimbrowni
Drożdże to organizmy żywe, które rozwijają się najefektywniej w ciepłym, suchym i zacienionym miejscu. Pojemnik z zacierem należy ustawić tam na kilka – kilkanaście godzin. W tym czasie drożdże rozpoczną fermentację z pełną efektywnością. Temperatura otoczenia nie powinna przekraczać 30oC, ponieważ nadmierne ciepło może doprowadzić do śmierci drożdży.
Zacier do bimbrowni CO2 – ile wody, drożdży i cukru?
Główną zasadą działania bimbrowni CO2 jest fermentacja alkoholowa prowadzona przez drożdże spożywcze. Rozwijające się drożdże potrzebują odpowiedniej ilości cukru, do prawidłowego prowadzenia fermentacji. Najlepszą odżywką dla drożdży jest sacharoza, czyli biały cukier spożywczy. Oto jak przygotować zacier do bimbrownicy.
Do przygotowania zacieru będziesz potrzebować proporcji:
- 0,5 kg cukru,
- 2 litry wody,
- 50 g drożdży.
Przygotowanie zacieru należy rozpocząć od wlania wody do dużego garnka i podgrzaniu jej do temperatury 35 – 40oC. Zbyt wysoka temperatura może doprowadzić do śmierci drożdży, a zbyt niska temperatura opóźni ich rozwój. Następnie do wody należy dodać odmierzoną ilość cukru i mieszać całość tak długo, aż cukier całkowicie się rozpuści. Do przygotowanego roztworu cukrowo – wodnego należy delikatnie dodać pokruszone drożdże i dokładnie wymieszać.
Tak przygotowany zacier należy pozostawić w ciepłym, ciemnym i wilgotnym miejscu kilka – kilkanaście godzin, aby drożdże rozpoczęły procesy biochemiczne. Możliwe jest także przelanie zacieru bezpośrednio do butelek roboczych.
Możliwe jest zastosowanie innych proporcji zacieru, jednak wyżej opisana receptura charakteryzuje się największą wydajnością produkcji CO2.
Warunki pracy bimbrowni potrzebne do wytwarzania CO2
Odpowiednie przechowywanie bimbrowni jest kluczowe w prawidłowej produkcji dwutlenku węgla przez drożdże.
Drożdże to grzyby, które do prawidłowego rozwoju potrzebują sacharozy, odpowiedniej temperatury i wilgotności. Mikroorganizmy te najlepiej rozwijają się przy stężeniu sacharozy wynoszącym 25%. Cukier stanowi główne źródło ich pożywienia. Te, na drodze fermentacji alkoholowej, rozkładają go do glukozy i fruktozy. Efektem ubocznym fermentacji alkoholowej jest powstawanie dwutlenku węgla.
Optymalną temperaturą prowadzenia fermentacji alkoholowej jest 27 – 30oC. Zbyt wysoka uszkadza błony komórkowe drożdży i doprowadza do ich śmierci. Zbyt niska temperatura procesu znacznie obniży wydajność fermentacji.
Bimbrownia powinna być przechowywana w suchym, ciepłym i zacienionym miejscu. Wielu hodowców, którzy stosują bimbrownie umieszcza je w pobliżu kaloryferów, dzięki czemu zbiorniki robocze są równomiernie dogrzewane, a drożdże prowadzą fermentację najefektywniej. Doświadczeni hodowcy radzą, aby pojemniki robocze ustawiać w bliskiej obecności lamp zamontowanych na plantacji. Lampy oświetleniowe emitują duże ilości ciepła, które zwyczajowo odprowadzane jest z plantacji, jednak można je wykorzystać do ogrzania pojemników roboczych.
Podsumowanie
Własnoręcznie przygotowane bimbrownie CO2 są rewelacyjnym zamiennikiem standardowych generatorów CO2. Wykonanie własnej bimbrowni wymaga podstawowych narzędzi i materiałów, które są łatwo dostępne w większości marketów budowlanych. Z zaprojektowaniem i wykonaniem jej poradzi sobie niemal każdy. Zastosowanie własnoręcznie wykonanych bimbrowni niesie ze sobą wiele zalet, z których największą jest pobudzenie roślin do dynamicznego rozwoju, co znacznie zwiększa ilość plonów.
UWAGA!
Uprawa konopi indyjskich (marihuany) jest w Polsce zabroniona i nielegalna. Mówi o tym ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku.
Art. 63. [Nielegalna uprawa maku, konopi lub krzewu koki]
- Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopie, z wyjątkiem konopi włóknistych, lub krzew koki, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
- Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisom ustawy, zbiera mleczko makowe, opium, słomę makową, liście koki, żywicę lub ziele konopi innych niż włókniste.
- Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Polskie prawo nie zabrania posiadania nasion konopi indyjskich, ale zakazuje uprawy, czyli kiełkowania i wysadzania nasion do ziemi co skutkować może wytworzeniem ziela konopi innych niż włókniste (przekraczające limit THC 0,3%).
Materiały publikowane w serwisie Hemplo.pl stanowią jedynie zbiór informacji o konopiach. Nie promujemy i nie zachęcamy do uprawy konopi innych niż włókniste. Nie stosując się do obowiązujących wymogów prawa, podlegasz karze pozbawienia wolności do lat 8.
