O tym, że konopie i zawarte w nich kannabinoidy mogą pomóc w leczeniu wielu chorób, naukowcy wiedzą od dawna. Czy wiesz, że jedną z chorób, w przebiegu której można zastosować te konopne związki, jest HIV i AIDS? Przeczytaj nasz materiał, dowiesz się, jakie właściwości konopi są pomocne w leczeniu wskazanych jednostek chorobowych oraz gdzie szukać pomocy i rzetelnej informacji na temat leczenia medyczną marihuaną.

AIDS i jego objawy

HIV zalicza się do rodziny retrowirusów. Wirus upośledza odporność chorego. Jakie objawy mogą wskazywać na zakażenie HIV? Najważniejsze informacje znajdziesz poniżej.

Charakterystyka choroby

Na początek kilka podstawowych informacji: czym jest HIV i AIDS?

  • HIV to wirus nabytego niedoboru odporności. Efektem choroby jest upośledzenie działania układu odpornościowego człowieka, czego skutkiem jest wielu objawów i infekcji. W pierwszej fazie (u części pacjentów), obserwuje się takie objawy jak: gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, wysypka, ból mięśni, ból brzucha, biegunka itp. Jest to ostra infekcja retrowirusowa (najczęściej 2 – 4 tygodnie od zakażenia). Kolejna faza jest bezobjawowa i może trwać wiele lat.
  • HIV przenoszony jest na drodze kontaktów seksualnych, przez krew, z matki na dziecko (ciąża, poród, karmienie piersią).
  • Po około 8-10 latach chorowania rozwija się zespół nabytego niedoboru odporności, czyli AIDS. Najczęściej jest wynikiem nieleczonego zakażenia wirusem HIV.
HIV AIDS infografika
HIV/AIDS – OPRACOWANIE WŁASNE HEMPLO

Przyczyny choroby

Do zakażenia wirusem HIV dochodzi na skutek kontaktu z osobą chorą na drodze kontaktów seksualnych, poprzez kontakt z krwią zakażonego lub na drodze zakażona matka-dziecko (ciąża, karmienie piersią). Przyczyną rozwoju pełnoobjawowego AIDS jest zazwyczaj nieleczony HIV. W dzisiejszych czasach pacjenci z HIV, którzy podjęli leczenie, mają szansę na długie, normalne życie.

HIV jest słabym wirusem i trzeba mieć z nim bezpośredni kontakt by doszło do
zakażenia. Widoczna ilość, świeżego materiału zakaźnego musi się do dostać do
otwartej rany bądź też do błon śluzowych.

PSYCHOSPOŁECZNA SYTUACJA
OSÓB ŻYJĄCYCH Z HIV I CHORYCH NA AIDS
W POLSCE – Magdalena Ankiersztejn-Bartczak

Diagnostyka

próbka krwi test na HIV

Dane podają, że w Polsce nawet 20% zakażeń nie jest rozpoznanych, co oznacza, że wielu nosicieli HIV o tym nie wie. Jeżeli ma się podejrzenie, że w wyniku ryzykownego kontaktu seksualnego bądź kontaktu z krwią potencjalnego nosiciela mogło dojść do transmisji wirusa, należy wykonać test na obecność wirusa HIV (test na przeciwciała anty-HIV). Badanie polega na zwykłym pobraniu krwi. Trzeba pamiętać, że jeżeli do zakażenia doszło kilka dni przed wykonaniem testu, wynik może być jeszcze ujemny (okno serologiczne wynosi ok. 12 tygodni) i należy test powtórzyć za kilka tygodni. Natomiast dwukrotnie wykonany test z wynikiem pozytywnym należy potwierdzić testem Western-blot (test serologiczny uzupełniający). Wszelkich informacji w tym zakresie udzielą pracownicy laboratorium medycznego.

Niestety, z powodu braku testowania w przypadku wielu osób, rozpoznanie następuje już w zaawansowanej fazie choroby (upośledzenie odporności – zmniejszenie ilości limfocytów CD4) lub w okresie z objawami AIDS.

Konwencjonalne metody leczenia

Im wcześniej podjęte zostanie leczenie u osoby zakażonej wirusem HIV, tym większa szansa na ustabilizowanie choroby i normalne funkcjonowanie. Stosuje się tzw. kombinowaną terapię antyretrowirusową. O leczeniu zawsze decyduje lekarz, na podstawie wyników badań. Wdrożenie szybko odpowiedniego leczenia znacząco wydłuża czas do pojawienia się u pacjenta objawów AIDS.

Nie ma w tej chwili leków, które mogłyby wyleczyć pacjenta z HIV/AIDS. Leczenie ma na celu blokowanie namnażania wirusa oraz przedłużenie długości i poprawę komfortu życia chorego. Osoby, które podjęły leczenie na wczesnym etapie choroby, mają szansę na tak samo długie życie, jak osoby zdrowe. Nieleczony HIV powoduje śmierć u większości chorych w przedziale 8-10 lat.

Leczenie dobiera się indywidualnie dla danego pacjenta, który pozostaje pod opieką lekarza chorób zakaźnych.

Leczenie AIDS medyczną marihuaną

marihuana w woreczku

Konopie, a ściślej zawarte w nich kannabinoidy, głównie THC i CBD, często w synergii z terpenami, wykazują wielokierunkowy profil leczniczy. W toku badań wykazano, że kannabinoidy mogą znaleźć zastosowanie w łagodzeniu również objawów HIV i AIDS. W jakim zakresie?

Zobacz, jakie objawy pojawiają się u pacjentów z pełnoobjawowym AIDS, są to np.:

  • zapalenie płuc,
  • gruźlica,
  • zakażenia grzybiczne,
  • nawracające zakażenia bakteryjne,
  • nowotwory (mięsak Kaposiego, chłoniaki, rak szyjki macicy),
  • stan wycieńczenia organizmu, utrata masy ciała, ból, brak apetytu itp.

Jak mogą pomóc konopie?

THC + CBD

Wiemy, że CBD (kannabidiol) wykazuje np. działanie przeciwbólowe, przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe. Natomiast THC (poza działaniem psychoaktywnym), prezentuje także cenny profil przeciwzapalny czy przeciwwymiotny.

ŁAGODZENIE NUDNOŚCI, BÓLU, ZMĘCZENIA, DEPRESJI – POPRAWA APETYTU

Kannabinoidy mogą być skutecznym środkiem w leczeniu nudności, wymiotów i braku apetytu. Polepszają stan pacjenta również w zakresie niwelowania stanów bólowych i depresyjnych.

„Marihuana jest szczególnie korzystna przy leczeniu objawów towarzyszących AIDS, gdyż poza wspomnianym zwiększaniem apetytu i hamowaniem nudności znosi ból mięśniowy, nerwowy i parestezje, a także zapobiega depresji”

*parestezje – uczucie drętwienia, mrowienia głównie kończyn

Lecznicze zastosowania marihuany – Jerzy Vetulani – Wszechświat, t. 115, nr 1–3/2014

Należy dodać, że część wyników badań nie jest jednoznaczna i zalecane są dalsze analizy w celu potwierdzenia działania kannabinoidów we wspomaganiu leczenia objawów AIDS.

SYNTETYCZNE THC

W leczeniu stosuje się również syntetyczne THC (dronabilon), związek wykazujący dobry profil w zakresie niwelowania nudności.

Niestety, jak każda kuracja, tak i ta z wykorzystaniem marihuany niesie ryzyko działań niepożądanych – np. podrażnienia dróg oddechowych:

„W badaniu kontrolowanym obejmującym chorych z AIDS wykazano, że dronabinol w dawce 2,5 mg podawany 2 razy dziennie w porównaniu z placebo poprawiał apetyt, nastrój i zmniejszał nudności, bez znaczącego przyrostu masy ciała. Na podstawie innych obserwacji dotyczących tej grupy chorych stwierdzono poprawę apetytu oraz wzrost masy ciała. Efekt terapeutyczny obserwowano nawet dopiero po 4 tygodniach. Rozpoczynano od małych dawek i stopniowo je zwiększano do osiągnięcia zamierzonego rezultatu. Niestety, u niektórych chorych, zwłaszcza starszych, skuteczne klinicznie dawki powodowały euforię lub dysforię. Kannabinoidy lepiej tolerowali pacjenci, którzy wcześniej palili marihuanę. Być może palenie marihuany było bardziej skuteczne, ponieważ wchłanianie po podaniu doustnym THC jest zmienne. Jednakże palenie marihuany, szczególnie przez chorych z AIDS, wiąże się z poważnym ryzykiem uszkodzenia tkanki płucnej i immunosupresją, a przez to z częstszymi epizodami zapaleń płuc na podłożu Pneumocystis carini, bakteryjnych i grzybiczych. Niezbędne są dalsze badania kliniczne, aby określić miejsce kannabinoidów w leczeniu anoreksji i kacheksji w AIDS, a tym bardziej w chorobie nowotworowej”

*kacheksja – stopniowe wyniszczenie organizmu

Kannabinoidy w medycynie paliatywnej – Małgorzata Krajnik, Zbigniew Żylicz

Co jeszcze jest istotne?

MEDYCZNA MARIHUANA NIE WYKLUCZA TERAPII ANTYRETROWIRUSOWEJ

W najnowszej publikacji z 2022 roku – Komu pomaga medyczna marihuana? – Dorota Rogowska-Szadkowska – autorka pisze, że medyczna marihuana nie wyklucza stosowania terapii przeciwwirusowej, ani nie zmniejsza skuteczności standardowego leczenia.

„W 2018 roku opublikowano badanie, w którym wykazano, że używanie marihuany przez osoby zakażone HIV przyjmujące leki antyretrowirusowe (ARV) wiąże się z obniżeniem stężeń wskaźników stanu zapalnego i aktywacji immunologicznej towarzyszącej zakażeniu”

Komu pomaga medyczna marihuana – Dorota Rogowska-Szadkowska

Ponadto możliwe jest, że marihuana moduluje w określony sposób działanie układu endokannabinoidowego, odpowiedzialnego m.in. za łagodzenie uszkodzeń układu nerwowego (procesy zapalne i neurotoksyczne) występujących w przebiegu HIV.

Potencjalne skutki uboczne medycznej marihuany w AIDS

Możliwe skutki uboczne medycznej marihuany po zastosowaniu u pacjentów z HIV/AIDS są podobne, jak u każdego innego użytkownika. Dawkowanie zawsze ustala lekarz, by zminimalizować ryzyko działań niepożądanych.

Interakcje medycznej marihuany z lekami na AIDS

Medyczna marihuana może wchodzić w reakcję zarówno z lekami przeciwwirusowymi, jak i przeciwdepresyjnymi (nasila ich działanie), stosowanymi w leczeniu HIV/AIDS. Najnowsze badania wykazały, że stosowanie marihuany z niektórymi lekami przeciw HIV może nasilać także działanie samej marihuany. Stosowanie jej z atazanawirem może zmniejszyć jego stężenie w organizmie i pogorszyć działanie. Zawsze należy zachować szczególną ostrożność w łączeniu leków i stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego. Może wystąpić więcej interakcji niż opisano powyżej, te są tylko przykładowe – zawsze informuj lekarza o zażywanych lekach i odczuwanych skutkach.

Podsumowując:

Chorujesz na HIV/AIDS? Konopie mogą wesprzeć standardowe leczenie. Skontaktuj się z profesjonalną kliniką konopną. Lekarze przeanalizują wyniki badań, i po zakwalifikowaniu do leczenia, przepiszą odpowiedni preparat zawierający kannabinoidy.

Źródła

  1. https://www.mp.pl/pacjent/choroby-zakazne/HIV-AIDS/158254,zakazenie-hiv
  2. Lecznicze zastosowania marihuany – Jerzy Vetulani – Wszechświat, t. 115, nr 1–3/2014
  3. Kannabinoidy w medycynie paliatywnej – Małgorzata Krajnik, Zbigniew Żylicz
  4. Komu pomaga medyczna marihuana? – Dorota Rogowska-Szadkowska
  5. Psychospołeczna sytuacja osób żyjących z HIV i chorych na AIDS w Polsce – Magdalena Ankiersztejn-Bartczak