Wciornastki (przylżeńce) w uprawie marihuany – zwalczanie i zapobieganie

Czerwce | Gąsienice | Komary grzybowe | Koniki polne i świerszcze | Mączliki (białe muszki) | Mrówki | Mszyce | Miniarki (Owady minujące) | Pleśń | Ptaki | Roztocze | Septorioza liści | Skoczne pluskwiaki | Ślimaki | Tarczówki (śmierdzące robaki) | Wełnowce (przylżeńce) | Wciornastki | Werticilioza (choroba więdnących liści) | Wirus mozaiki tytoniu | Zwierzęta

Wciornastki (znane także jako przylżeńce) to rząd małych, szybko poruszających się owadów. Są jednymi z najczęściej występujących szkodników w uprawach konopi. Obejmuje około 6 tysięcy gatunków. Znajdują się na całym globie i zamieszkują różne środowiska. Niektóre gatunki są grzybo- lub porostożerne, drapieżne, ale zdecydowana większość odżywia się wysysając soki z roślin – to właśnie nimi powinny przejmować się hodowcy marihuany.

Jakie szkody powodują wciornastki?

Wciornastki przebijają liście, wysysając z nich składniki odżywcze. Zostawiają po sobie ślady w miejscach ugryzień – mogą być one brązowe lub srebrzyste i połyskujące. Według niektórych przypominają śluz ślimaka, jednak ślady te są dużo mniejsze niż w przypadku brzuchonogów. Gdy inwazja trwa dłużej, roślina okradana z pożywienia zaczyna usychać. Liście brązowieją, tempo wzrostu spada, podobnie jak liczba i rozmiar kwiatów. Nie są raczej zabójcze, ale mimo wszystko warto pozbyć się ich jak najszybciej. Szczególnie zagrożone są młode rośliny i sadzonki, zwłaszcza w przypadku większych inwazji.

Jak wyglądają wciornastki?

Ich wygląd różni się w zależności od gatunku i fazy życia. Młode, obserwowane na liściach, przypominają nieruchome małe robaczki. Duże są szybko poruszającymi się skrzydlatymi insektami. Mogą przybierać różne barwy, najczęściej spotykane są czarne, złote lub zielone. Rozmiar ciała owadów waha się od niecałego milimetra do półtora centymetra.

Zdjęcia: Whitney Cranshaw, Colorado State University, Bugwood.org, CC BY 3.0 US

Jak zwalczać i zapobiegać inwazji przylżeńców?

• Obserwacja – w przypadku każdej inwazji insektów istotne jest szybkie rozpoznanie problemu. Czas pozwala owadom się rozmnożyć. Te w większej grupie rozmnażają się jeszcze bardziej efektywnie, populacja rośnie wykładniczo, w związku z czym trudniej będzie się ich pozbyć.

• Ziemia okrzemkowa – diatomit. Jest to naturalnie występująca skała osadowa, składająca się z pancerzyków jednokomórkowych glonów. Posypujemy nią ziemię. Pomaga zwalczać wiele rodzajów owadów. Jest bardzo drobna – ma wielkość 5-100 mikronów. Dostaje się z tego powodu w każdy zakamarek ciał insektów. Jest dla nich bardzo ostra, uszkadza pancerzyk, wskutek czego insekty odwadniają się i umierają. Jest całkowicie naturalna i pozostaje bezpieczna dla środowiska i rośliny.

Skuteczne są także środki stosowane bezpośrednio na roślinę:

• Mydła ogrodnicze potasowe – nie szkodzą roślinom ani pożytecznym organizmom obecnym w hodowli. Należy stosować je na liście i inne partie rośliny zagrożone atakiem szkodników. Mydła nie utrzymują się długo na roślinach i często trzeba ponawiać aplikację. Mogą także negatywnie wpływać na smak, więc warto starać się nie spryskiwać pąków. Gdyby się tak jednak stało – nie powinno być to niebezpieczne dla zdrowia.

• Olej z wyciskanych na zimno nasion miodli indyjskiej (olej neem) – również skuteczny w przypadku wielu innych szkodników. Jest w pełni bezpieczny, zarówno dla ludzi, jak i rośliny. Ma jednak wyrazisty smak, który może oddać pąkom. Sposób użycia jest analogiczny jak w przypadku mydeł ogrodniczych. Tu również należy uważać, aby aplikować go w taki sposób, żeby nie miał z pąkami kontaktu.

• Spinosad – organiczny środek opryskowy przeciwko owadom, który pozostaje bezpieczny dla rośliny, ludzi i zwierząt – za wyjątkiem pszczół. Powstaje na skutek fermentacji bakterii glebowych Saccharopolyspora spinosa (Actinomycetes). Poza bezpieczeństwem, zaletą jego stosowania jest to, że przeciwdziała on także innym szkodnikom zagrażające konopiom: gąsienicom, mszycom, roztoczom, konikom polnym czy świerszczom. Jego największą wada jest wspomniana toksyczność dla pszczół. Z tego powodu jest zakazany w niektórych krajach. Warto więc używać go po zmroku, co zminimalizuje ryzyko zaszkodzenia tym pożytecznym owadom.

• Pyretryna – alkaloid o skomplikowanej strukturze występujący w koszyczkach kwiatowych roślin, np. złocienia dalmatyńskiego. Jego właściwości owadobójcze znane są już od XIX wieku. Istnieją na rynku także pyretroidy, syntetyczne analogi i pochodne pyretryny. Poza zabijaniem owadów również je odstraszają. Dodatkową zaletą jest to, że wystarcza ich stosunkowo niewielka dawka. Wadą natomiast, podobnie jak w przypadku spinosadu, jest toksyczność tej substancji dla pszczół.

UWAGA!

Uprawa konopi indyjskich (marihuany) jest w Polsce zabroniona i nielegalna. Mówi o tym ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku.

Art. 63. [Nielegalna uprawa maku, konopi lub krzewu koki]

1. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopie, z wyjątkiem konopi włóknistych, lub krzew koki, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisom ustawy, zbiera mleczko makowe, opium, słomę makową, liście koki, żywicę lub ziele konopi innych niż włókniste.
3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Polskie prawo nie zabrania posiadania nasion konopi indyjskich, ale zakazuje uprawy, czyli kiełkowania i wysadzania nasion do ziemi co skutkować może wytworzeniem ziela konopi innych niż włókniste (przekraczające limit THC 0,3%).

Materiały publikowane w serwisie Hemplo.pl stanowią jedynie zbiór informacji o konopiach. Nie promujemy i nie zachęcamy do uprawy konopi innych niż włókniste. Nie stosując się do obowiązujących wymogów prawa, podlegasz karze pozbawienia wolności do lat 8.