Werticilioza (choroba więdnących liści). Zwalczanie i zapobieganie w uprawie marihuany

Czerwce | Gąsienice | Komary grzybowe | Koniki polne i świerszcze | Mączliki (białe muszki) | Mrówki | Mszyce | Miniarki (Owady minujące) | Pleśń | Ptaki | Roztocze | Septorioza liści | Skoczne pluskwiaki | Ślimaki | Tarczówki (śmierdzące robaki) | Wełnowce (przylżeńce) | Wciornastki | Werticilioza (choroba więdnących liści) | Wirus mozaiki tytoniu | Zwierzęta

Kiedy w hodowli wszystko idzie po dobrej myśli, rośliny są zielone, spore i rosnące gęsto – wyglądem przypominając krzaki. Niestety czasami hodowcy zauważają niepokojące zmiany w tej regule – liście usychają, więdną, opadają. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wiele – od nieodpowiedniego podlewania i złej podaży składników mineralnych, po choroby. Jedną z nich może być werticilioza.

W przypadku, gdy upewniliśmy się, że warunki hodowli są w normie, a roślina mimo tego więdnie, może się to dziać właśnie za przyczyną tej choroby. Warto się o niej dowiedzieć więcej, gdyż niesie za sobą przykre konsekwencje – rośliny nią dotknięte nadają się jedynie do wyrzucenia. Odpowiednia wiedza pomoże szybciej zareagować i ograniczyć rozprzestrzenienie infekcji.

Czym jest werticilioza i jak się objawia?

Werticilioza to choroba zakaźna, którą przenoszą grzyby – z rodzaju Verticillium, skąd pochodzi nazwa. Istnieje kilka gatunków wywołujących chorobę. Poza konopiami, atakuje także ponad 60 innych rodzajów roślin – w tym tak popularne rośliny uprawne jak maliny, pomidory, truskawki czy ziemniaki. Przekłada się to na setki zagrożonych nią gatunków.

Objawia się przede wszystkim więdnięciem liści. Zachodzi ono gwałtownie. Wcześniej na liściach pojawiają się żółte lub brunatne zabarwienia. Dzieje się tak w wyniku uniemożliwionego transportu wody wewnątrz rośliny, na skutek rozwoju grzybów w jej naczyniach. Grzybni bezpośrednio nie widać, chyba że w warunkach dużej wilgotności – wtedy może pojawiać się w postaci białego nalotu na łodygach.

Możną ją pomylić z innymi przypadłościami, takimi jak przesuszenie, przegrzanie, nieodpowiednia gleba, także innymi chorobami, np. septoriozą. Pewność rozpoznania może przysporzyć wielu kłopotów, zwłaszcza w krajach, gdzie uprawa nie jest legalna i nie można oddać próbki rośliny do badań.

Rozwija się najchętniej przy średniej temperaturze powietrza oscylującej w okolicach 20-28°C oraz w warunkach wysokiej wilgotności. Charakterystyczny jest przebieg – rozpoczyna się od pożółknięcia liści. Może, choć nie musi, pojawiać się na nich wzorek przypominający umaszczenie tygrysa. Następnie gwałtownie ulegają zwiędnięciu – zwykle w ciągu jednego dnia, w jego najcieplejszym momencie. Potem można zaobserwować zbrązowienie łodyg, a ostatecznie uschnięcie gałęzi i śmierć całej rośliny.

Jak zapobiegać i pozbyć się werticiliozy?

Kiedy werticilioza zaatakuje roślinę, nie da się jej pokonać. Jedynym rozwiązaniem jest pozbycie się całej rośliny oraz ziemi, w której rosła i rozpoczęcie od nowa. Z tego powodu niezwykle ważne jest, żeby jej zapobiegać. Metod na to jest kilka.

• Unikać nadmiernego podlewania, zwłaszcza na wiosnę

• Dbać o odpowiedni poziom azotu w glebie.

• Dbać o odpowiedni odpływ wody.

• Wybierać odporne szczepy. Nie chodzi nawet o jakieś konkretne gatunki, bardziej o wysoką jakość nasion, wyhodowanych ze zdrowych osobników. Zdrowe, silne rośliny będą zdecydowanie bardziej odporne.

• Stosować gleby o wysokiej jakości. Ważne, żeby były sterylne – grzyby mogą przetrwać w glebie przez lata. Zakup ziemi do uprawy nie jest najlepszym momentem na oszczędności.

• Przeprowadzać solaryzację gleby – sterylizację jej za pomocą promieniowania słonecznego. Wykorzystuje się specjalne polietylenowe plandeki do osiągnięcia wysokiej temperatury oraz wodę i nawóz do rozprzestrzenienia jej w głąb gleby. Celem jest usuwanie patogenów nie wykorzystując chemikaliów. Ponadto zwalcza chwasty i podnosi poziomy materii organicznej w glebie.

• Usunąć zakażone rośliny. Szczęśliwie nie rozprzestrzenia się tak gwałtownie, jak np. biały mączniak prawdziwy i usunięcie jednej czy dwóch roślin powinno wystarczyć.

• Usunąć ziemię, w której rosły zakażone rośliny. Ważne, żeby robić to delikatnie – przy gwałtownych ruchach zarodniki mogą przenosić się w powietrzu.

• W przypadku hodowli zewnętrznej pomocne jest stosowanie płodozmianu.

Niestety, nawet zastosowanie się do wszystkich powyższych rad nie daje stuprocentowej pewności, że werticilioza nie dotknie danej uprawy. Ciekawym rozwiązaniem może być więc uprawa hydroponiczna. Jest to rodzaj uprawy, w warunkach domowych, do której nie stosuje się gleby. W tym przypadku brak ziemi wyeliminuje ryzyko rozwoju patogenu.

UWAGA!

Uprawa konopi indyjskich (marihuany) jest w Polsce zabroniona i nielegalna. Mówi o tym ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku.

Art. 63. [Nielegalna uprawa maku, konopi lub krzewu koki]

1. Kto, wbrew przepisom ustawy, uprawia mak, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopie, z wyjątkiem konopi włóknistych, lub krzew koki, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisom ustawy, zbiera mleczko makowe, opium, słomę makową, liście koki, żywicę lub ziele konopi innych niż włókniste.
3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest uprawa mogąca dostarczyć znacznej ilości słomy makowej, liści koki, żywicy lub ziela konopi innych niż włókniste, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Polskie prawo nie zabrania posiadania nasion konopi indyjskich, ale zakazuje uprawy, czyli kiełkowania i wysadzania nasion do ziemi co skutkować może wytworzeniem ziela konopi innych niż włókniste (przekraczające limit THC 0,3%).

Materiały publikowane w serwisie Hemplo.pl stanowią jedynie zbiór informacji o konopiach. Nie promujemy i nie zachęcamy do uprawy konopi innych niż włókniste. Nie stosując się do obowiązujących wymogów prawa, podlegasz karze pozbawienia wolności do lat 8.